اکسیژن ساز5لیتریemg تایوانی

دستگاه اکسیژن ساز یکی از مهمترین دستگاههای کمک تنفسی  جهت بیماران  تنفسی در منزل می باشد.

با پیشرفته تر شدن تکنولوژی و ورود تجهیزات پزشکی به منازل بیماران جهت سهولت در نگهداری بیمار درمنزل ، دستگاه اکسیژن ساز خانگی یکی از مهمترین دستگاههای تولید شده بدین منظور می باشد.

دستگاه اکسیژن ساز ، از تکنیک بسیار ساده جهت فراهم اوردن اکسیژن مورد نیاز بیمار، استفاده می نماید.

دستگاه اکسیژن ساز ، توسط پمپ مخصوص ، هوای درون اتاق را مکیده و سپس از محفظه های پودر زئولیت عبور می دهد و پودر زئولیت ، اکسیژن 21 درصد موجود در هوای ورودی را از گازهای دیگر هوا جدا کرده و به سمت محفظه های دیگر هدایت می نماید.

کمپرسور موجود در دستگاه اکسیژن ساز، فشار و درصد اکسیژن را در محفظه ها بالا برده و خلوص اکسیژن داخل انها را به 94 درصد و فشار انرا به حدود 230 میلیمتر جیوه می رساند.

اکسیژن از درون محفظه نگهداری به پشت فلومتر جلوی دستگاه هدایت شده و از نازل مخصوص به سمت بینی و دهان بیمار هدایت می گردد.

توجه به نکاتی اساسی راجع به دستگاه اکسیژن ساز ضروری می باشد :

• خلوص اکسیژن خروجی اکسیژن ساز معمولا بین 93 تا 95 درصد می باشد.
• دستگاه بطور عادی اگر روشن باشد و به بیمار متصل نباشد هیچگونه اکسیژنی را به فضای اتاق اضافه نمی نماید.
• اکسیژن ساز خانگی با برق کار کرده و فاقد باتری و یا سیلندر ذخیره

می باشد و به محض قطع شدن برق عمل دستگاه متوقف می گردد.

• فیلترهای ورودی دستگاه اکسیژن ساز 2 نوع فیلتر می باشد . فیلتر اول از جنس اسفنج متخلخل پلی اورتان یا همان ابر صنعتی می باشد و قابل شستشو بوده و می بایست هر هفته یکبار شسته شود و فیلتر دوم از جنس کاغذ فیلترهایHEPA می باشد و حداقل هر 6 ماه یکبار می بایست تعویض گردند.

• دستگاه اکسیژن ساز هیچگاه به پهلو قرار نگرفته و یا حمل نگردد ، زیرا بدلیل معلق بودن موتور کمپرسور داخل دستگاه ،احتمال سقوط موتور و خرابی پمپ می باشد.

• در قسمت خروجی اکسیژن دستگاه ،لیوان مانومتر می باشد که اکسیژن خروجی از داخل آن عبور کرده و مرطوب می گردد . ای لیوان می بایست تا یک سوم داخل ان اب مقطر یا جوشیده ریخته شود و هر 10 روز یکبار سوراخهای نازل شلنگ داخل لیوان ،جرم زدایی شده و یا توسط سوزن یا وسیله تیز ، سوراخهای آن باز گردد.

اکسیژن ساز پرتابل وسیله دیگری می باشد که جهت استفاده بیمار در بیرون از منزل طراحی و تولید گردیده است .

اکسیژن ساز پرتابل از همان مکانیزم عمومی تولید اکسیژن استفاده می نماید و لی تفاوت آن در کوپک بودن اندازه و وزن دستگاه و نیز مجهیز بودن به باتری شارژی داخلی می باشد. در حین متصل بودن دستگاه به برق 220 ولت شهری و یا 12 ولت فندکی اتومبیل باتری شارژی داخل دستگاه ، شارژ می شود تا در مواقع مورد نیاز ، برق دستگاه را تامین نماید.

اکثر دستگاههای اکسیژن ساز پرتابل از سیستم خروجی IMPULS استفاده می نمایند . این سیستم به توسط سنسورهای فشار بسیار حساس داخل دستگاه دم و بازدم بیمار را تشخیص می دهد و در هنگام دم اکسیژن را خارج و در هنگام بازدم آنرا قطع می نماید. این تکنیک موجب صرفه جویی در مصرف انرژی دستگاه و نیز سهولت تنفس بیمار می گردد.

اکسیژن ساز خانگی در مدلهای 3 و 5 و 6 و 7 و 8 و 10 لیتر در دقیقه تولید و عرضه گردیده است .

منظور از 3 و یا 5 لیتر در دقیقه حجم و فلوی اکسیژن  ماکزیمم تولیدی دستگاه می باشد.

برای بیماران با مشکلات اسم حاد و مزمن و یا مشکلات غیر حاد تنفسی دستگاه 3 و 5 لیتر مناسب می باشد.

دستگاههای 3 لیتری همگی ساخت چین می باشد و هیچگونه دستگاه 3 لیتری غیر چینی در بازار موجود نیست .

دستگاههای 5 لیتری چینی را می توان تا حداکثر 15 ساعت در روز استفاده کرد و برای بیماران ونتیلاتوری و یا کسانی که بصورت 24 ساعته از دستگاه اکسیژن ساز استفاده می نمایند به هیچ عنوان مناسب نمی باشد.

خلوص اکثر دستگاههای چینی در فلوی 5 لیتر در دقیقه به میزان 40 درصد کاهش می یابد.

بیماران حاد ریوی و یا سرطانی و یا تخریب ریه و نیز موارد بیماریهای تهاجمی مانند ALS و MS و یا بیماران منتظر پیوند ریه با تخریب بالای 60 درصد ریه می بایست از دستگاههای اکسیژن ساز با ظرفیت 7 تا 10 لیتر در دقیقه استفاده نمایند. »  محصولات جانبی

• .:. نبولایزر
• .:. لیوان مرطوب کننده
•                                                                           .:. فیلتر دستگاه اکسیژن ساز
• .:. فیلتر گردد گیر
•                                                                                              .:. چادر اکسیژن
•                                              .:. سوند نازال اکسیژن
•         .:. ماسك اكسيژن

[مزایای استفاده از دستگاه اکسيژن ساز خانگی]

اطمینان از خلوص اکسیژن                  
تنظیم و تصفیه گردش خون برای شهروندان سالمند و کودکان
کاهش بیماری های قلبی و عروقی و جلوگیری از افزای فشار خون و مبارزه با بیماری های آسمی یا هر مشکل تنفسی
رساندن جریان خون کافی به بافت بدن و تنظیم آن
ایجاد شفافیت و زیبایی بخشیدن به پوست
جلوگیری از استرس و تنش های روزمره و تاخیر در روند پیری
مورد استفاده برای خانم های باردار جهت کمک به رشد و سلامت سیستم عصبی جنین
تقویت حافظه و افزایش طول عمر
بازگرداندن عملکرد نرمال به ریه های آسیب دیده اشخاص سیگاری

• اکسیژن درمانی
  حمل اکسیژن به بافت ها به عواملی نظیر برون ده قلب، میزان اکسیژن شریانی (سرخرگی)، غلظت هموگلوبین و نیازمندی های متابولیکی بدن بستگی دارد. در اکسیژن درمانی، باید به تمام عوامل فوق توجه نمود.‏
  
  در مواردی همچون تسریع در بهبودی پس از عمل جراحی ، میگرن، آلزایمر وام اس نیز تحقیقات روی اثر درمانی این روش همچنان ادامه دارد.
  اکسیژن درمانی
  اکسیژن درمانی عبارت است از تجویز اکسیژن با غلظت بیش از آنچه که در هوا وجود دارد. هدف از اکسیژن درمانی انتقال کافی اکسیژن به خون، کاهش کار دستگاه تنفسی و کاهش فشار بر میوکارد (یکی از لایه های عضلانی قلب) می باشد

• موارد مصرف اکسیژن درمانی
  
• 
  استفاده از اکسیژن پرفشار سابقه‌ای طولانی دارد که در درمان آمبولی هوا به کار گرفته می‌شد. آمبولی هوا شرایطی است که معمولا غواصانی که به اعماق آب می‌روند و سپس با سرعت زیاد به سطح آب بازمی‌گردند، دچار آن می‌شوند. در این حالت، به علت پیدایش حباب‌های کوچک هوا در جریان خون، خون به اعضای حیاتی بدن نمی‌رسد و سبب مرگ فرد می شود. اکسیژن پرفشار می‌تواند اندازه این حباب ها را کوچک کند و در نتیجه جریان خون به شرایط عادی باز گردد.
  
  سایر استفاده‌های این روش شامل موارد زیر است:
  به عنوان پادزهر در مسمومیت با گازهای سمی به ویژه گاز مونواکسید کربن
  •    ضدعفونی‌کننده به ویژه در برابر میکروب‌های بی‌هوازی (میکروب‌هایی که در برابر اکسیژن توان مقاومت ندارند)
  •    کاهش تورم و تجمع مایعات در بافت‌های بدن که در بهبود سوختگی‌ها کمک‌ می کند
  •     بهبود هیپوکسمی (کاهش فشار اکسیژن خون سرخرگی)
  
  تغییر در تعداد یا الگوی تنفس ممکن است به علت هیپوکسمی باشد. علائم هیپوکسی شامل: پرخاشگری، عدم هوشیاری، گیجی، خواب آلودگی، کما، تنگی نفس، افزایش فشار خون، بی نظمی ضربان قلب و تعریق شدید می باشد
  
  ‏هیپوکسی در صورت شدید بودن می تواند زندگی فرد رابه مخاطره بیاندازد. با پیشرفت سریع هیپوکسی، تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می شود. بیمار دچار ناهماهنگی حرکات و اختلال هوشیاری می شود.
  
  در هیپوکسی مزمن (مانند آن چه که در بیماری های انسداد مزمن ریه دیده می شود) ممکن است خستگی، خواب آلودگی، بی تفاوتی، بی توجهی و تأخیر در واکنش ها به وجود آید.
  
  اکسیژن درمانی کوتاه مدت می تواند برای گروه کوچکی از بیماران مبتلا به بیماری مزمن انسداد ریوی مفید باشد
• موارد احتیاط در اکسیژن درمانی]
  
• 
  بیمارانی که سابقه تشنج داشته‌اند یا دچار تشنج می‌شوند و بیماران مبتلا به آمفیزم (نوعی بیماری ریوی ناشی از تجمع هوا در ریه‌ها که در بیشتر موارد، ناشی از مصرف سیگار است)‌ نباید از این روش استفاده کنند.
  
  همچنین سابقه تجمع مایع در سینوس‌ها، گوش و سایر حفرات بدن، سابقه جراحی‌های چشمی یا داشتن بیماری‌های چشم، استفاده از داروهای شیمی‌درمانی و داروی دی‌سولفیرام (در درمان الکلسیم کاربرد دارد)‌ هم از دیگر موارد منع استفاده از این روش هستند.
  
  در ضمن خانم‌ها بهتر است در دوران بارداری از این روش استفاده نکنند.
  
  همانند سایر داروها، پرستار اکسیژن را با احتیاط تجویز نموده و به دقت اثرات آن را روی بیمار ارزیابی می کند. اکسیژن نیز یک دارو است و فقط باید توسط پزشک تجویز شود.
  
  بیماران مبتلا به اختلالات تنفسی، اکسیژن را فقط به منظور افزایش فشار اکسیژن خون شریانی تا بازگشت آن به حد طبیعی دریافت می کنند.
  
  افزایش اکسیژن هوای دم، به میزان اکسیژن گلبول های قرمز خون یا پلاسما نمی افزاید. در عوض مقادیر افزایش یافته ی اکسیژن، ممکن است اثرات سمی روی ریه ها و سیستم عصبی مرکزی بگذارد یا سیستم تهویه بدن را تضعیف کند.
  
  هنگام تجویز اکسیژن، بیمار باید از نظر نشانه های عدم کفایت در اکسیژناسیون مورد بررسی قرار گیرد. بنابراین پرستار مرتبا بیمار را از نظر علایم گیجی، بی قراری، خواب آلودگی، تعریق، رنگ پریدگی، بی نظمی ضربان قلب و افزایش فشار خون بررسی می کند