عفونت ایمپلنت‌های دندانی

ایمپلنت دندانی یکی از تازه‌ترین درمان‌های دندان‌پزشکی است که انقلابی در این حوزه ایجاد کرده است و بسیاری از ناممکن‌ها را ممکن ساخته است. این درمان به همان اندازه که تازه و راهگشاست، در پشت سر خود ابهامات و سوالات زیادی را در ذهن ایجاد کرده است. متاسفانه بسیاری از بیماران در عوض مراجعه و سوال از دندان‌پزشکان، پاسخ سوالات و ابهامات خود را در میان تجربه‌ها، شنیده‌ها و تفسیرهای مردم عادی جستجو می‌کنند. احتمالا به همین دلیل است که شایعات زیادی در پشت سر این درمان شکل گرفته که هر روز بر تعداد آنها افزوده می‌شود.

بنا داریم در مجموعه‌ای از پرسش‌ها و پاسخ‌ها، به بسیاری از سوالات و ابهامات شما درباره این درمان پاسخ دهیم.

ذکر این نکته لازم است که هر یک از سوالات طرح شده در این گفتگو خود می‌تواند مبنای نگارش چندین مقاله باشد اما سعی شده پاسخ به سوالات تا حد ممکن ساده، کوتاه و کاربردی باشد. به همین دلیل ممکن است شما نتوانید پاسخ کامل خود را در متن این مطلب بیابید و لازم باشد برای دریافت توضیحات بیشتر و کامل‌تر به دندان‌پزشک خود مراجعه کنید.

سوال ۱: یکی از بزرگ ترین دغدغه‌ها و نگرانی مردم درباره درمان ایمپلنت دندانی، احتمال عفونت آن است. احتمال چنین اتفاقی چقدر است و اصلا ریشه ترس مردم درباره عفونت ایمپلنت از کجاست؟

پاسخ از دکتر یلدا صادقی*: ترس از عفونت که شاید بتوان آن را نوعی فوبیا (ترس بیش از حد وغیر منطقی) نامید مختص جراحی ایمپلنت نیست. بسیاری از افرادی که تحت انواع جراحی‌های دهانی قرار می‌گیرند این دغدغه را دارند و در اثرهمین وسواس تمام پدیده‌های طبیعی بعد از جراحی را نشانه‌ای از عفونت می‌دانند. در صورتی‌که هر تورمی، آبسه و هر ترشحی، چرک نیست. عفونت از ابتدای تاریخ تهدید مرگباری برای بشر بوده و تنها حدود یک قرن است که به صورت یک مشکل قابل کنترل در آمده است. شاید همین، دلیل نهادینه شدن این ترس در ناخودآگاه افراد باشد.

از طرفی اصطلاح رایج «عفونت کردن ایمپلنت» معمولا اشاره به تمام موارد شکست زود هنگام ایمپلنت (با انواع دلایل واقعی) دارد. به‌عنوان مثال اگر ابعاد استخوان در محل کاشت ایمپلنت کافی نباشد جراح می‌بایست قبل یا حین کاشت ایمپلنت، استخوان از دست‌رفته را بازسازی نماید؛ به نحوی که ایمپلنت در تمام طول خود در محاصره دیواره‌های استخوانی باشد. اگر به هر دلیل این بازسازی انجام نشود ایمپلنت به استخوان جوش نخورده وهرگز اماده روکش گذاشتن نخواهد شد. ممکن است در این حالت ایمپلنت لق شده و نیاز به خارج کردن آن پیدا شود.

ایمپلنتی که به صورت مطلوب با استخوان جوش خورده هم از شکست مصون نیست. روکش‌های ایمپلنت باید طوری ساخته شوند که در تمام حرکات فکی نیرویی حساب شده و مناسب تحمل پایه ایمپلنت، به آن وارد کنند. در غیر این صورت ممکن است در حین جویدن فشار بیش از حد از روکش به پایه ایمپلنت واستخوان اطراف آن وارد بیاید. در نتیجه استخوان اطراف ایمپلنت تحلیل رفته و ایمپلنت لق شود. این دو حالت شکست، علت‌های کاملا متفاوتی دارند اما معمولا تنها برداشتی که فرد ازاین اتفاقات ناخوشایند دارد این است که «ایمپلنت من عفونت کرد و دکترم آن‌را خارج کرد.»

اما موارد عفونت واقعی ایمپلنت بسیار ناچیز بوده و چالشی در درمان‌های ایمپلنت محسوب نمی‌شوند.