برای بزرگنمایی روی تصویر کلیک کنید
نحوه آماده سازي تنباكو: بعد از چيدن و خشك كردن برگهاي توتون، آنها را تميز و ساقهها و مواد اضافي را جدا ميكنند. سپس، دوباره برگها را با گليسيرين يا يك ماده ديگر شبيه آن، رطوبت ميدهند و در بشكههاي چوبي بزرگ انبار ميكنند. اين بشكهها ممكن است تا 2 سال در انبار بمانند كه در اين مدت، تنباكو تيره تر و خشك تر ميشود و محتواي نيكوتين آن هم كاهش مييابد. بعد از اين مدت است كه تنباكو اصطلاحا "رسيده" شده و آماده استفاده ميشود. توتون ويرجينيا (در ايالات ويرجينيا، كارولينا، جورجيا و فلوريداي امريكا ميرويد) كه برگهاي روشن و شيريني دارد رايج ترين نوع تنباكو است كه در ساخت سيگار از آن استفاده ميشود. براي آماده كردن سريع تر اين توتون، آن را حرارت مي دهند تا براي رسيده شدن آن به 2 سال زمان نياز نباشد. يك تغيير مهم ديگري كه در صنعت دخانيات به وقوع پيوسته، كاهش ميزان برگ توتون موجود در سيگار به حدود 25 درصد مقداري است كه قبل از سالهاي دهه 50 استفاده مي شده است. به دو علت، نخست استفاده بيشتر از اجزاي ديگر گياه تنباكو كه تا آن زمان دور ريخته ميشد، اما با پيشرفت صنعت دخانيات، از اين اجزا هم در تركيب توتون سيگار استفاده ميگردد. در حال حاضر حداقل يك چهارم توتوني كه در يك نخ سيگار وجود دارد، از همين اجزاي ديگر گياه تنباكو است و نه كاملا از برگهاي خالص گياه. پيشرفت ديگري كه باعث شد توليد كنندگان دخانيات از برگ توتون به ميزان بسيار كمتري در محصولاتشان استفاده كنند، رايج شدن تكنيك ديگري موسوم به "پفدادن" بود. در اين روش، توتون را به صورت خشك منجمد مي كنند و بعد هوا يا گاز ديگري مثل دياكسيدكربن را با فشار به آن ميدمند. به اين ترتيب برگهاي توتون حالت پف كرده به خود ميگيرد و حجيم تر و سبك تر ميشود و افزودنيها را هم بهتر و بيشتر به خود جذب ميكند.
این مطلب بر گرفته ازاینترنت میباشد...