مینا کاری

هنر میناکاری را می‌توان از زیباترین صنایع دستی و اصیل شهر اصفهان به شمار آورد که خوشبختانه گسترش چشم گیری در شهر اصفهان یافته است. این هنر را می‌توان ترکیبی موزون از هنر فلز کاری و نگاره‌گری دانست . پیدایش این هنر و دوره ی آن چنان روشن نیست ، لیکن نمونه‌هایی از این هنر در دوره‌ی سلجوقیان به دست آمده است و شکوفایی این هنر در دوره‌ی صفویه شکل می‌گیرد. نخست شیی مورد نظر ( بشقاب، گلدان،... ) را بر قطعه‌ای مسین حالت می‌دهند. شیی مورد نظر را در کوره پوشش از جنس لعاب می‌دهند و هنرمند اجرای نگاره ها را بر شییِ لعاب خورده آغاز می‌کند به زودی رنگ‌های دلخواه هم چون فیروزه‌ای، لاجوردی و سبز شیی را می‌آرایند. هنرمند شیی آماده را به کوره می فرستد تا در دمای 800 درجه سانتیگراد رنگ ‌ها بر روی فلز تثبیت گردد.در هنر میناکاری ، لعاب و رنگ‌ها از مواد معدنی گرفته می‌شود. اکسید فلزها رنگ‌های دلخواه هنرمند را به نحو بسیار مطلوبی فراهم می‌کنند : اکسید کروم رنگ زرد را ، اکسید قلع رنگ سفید را، اکسید کبالت رنگ آبی، اکسید منگنز رنگ بنفش را و دیگر رنگ ها به این ترتیب از اکسید فلزهای مورد نظری فراهم می‌گردد. در بیشتر اشیای میناکاری شده، رنگ قالب ، همان رنگ آبی است که به نقوش گل و بوته ، گل و مرغ و امروزه گاه یادگارهای تاریخی مشهور کشور آراسته می‌گردد. هنرمندان هر روز تلاش می‌کنند تا نوآوری هایی را در این هنر بیافرینند. از این رو شاهد هستیم که برجسته کاری نیز به هنر میناکاری افزوده شده و بر زیبایی این هنر دوچندان افزوده می‌شود.