هوشمند سازی مدارس

ا توجه به اینکه هوشمند سازی مدارس استاندارد مشخص و تعریف شده‌ای ندارد و بسیار گسترده است، استاندارد هوشمندسازی مدارس در هر کشور، بر اساس توانمندی آن تعریف می شود. هوشمند سازی مدارس در کشور ما تعاریف مختلفی نظیر اتصال مدرسه به اینترنت، کنترل از راه دور بر انجام تکالیف دانش آموزان و حضور و غیاب الکترونیکی دانش آموزان داشته باشد. که هیچکدام درست نیست؛ بلکه همه اینها بخشی از کل هستند. به هر حال میشود اینطور نگاه کرد:
هوشمندسازی مدارس در نهایت به رشد همه جانبه دانش ‌آموزان از قبیل رشد ذهنی، جسمی، عاطفی و روانی، ارتقای توانایی‌ها و قابلیت ‌های فردی، تربیت نیروی انسانی متفکر و آشنا به فناوری، ارتقای مشارکت مردمی، منجر می شود.
چندی پیش اینجانب داوود نصیری در نمایشگاه هوشمند سازی مدارس به عنوان مدیر برنامه‌ریزی و بازرگانی شرکت جامعه مجازی پویا به مدت چهار روز شرکت داشتم. آره روز سیزدهم تا شانزدهم تیر ماه ۱۳۹۰ در سالن کانون پرورش فکری کودکان به نام حجاب بود. به دعوت آموزش و پرورش دسته دسته از استانها مدیران و آموزگاران جهت بازدید می‌آمدند. باور کنید از هزار نفر که خود من گفت و شنود داشتم، فقط ۴۶ نفر آن هم هفتاد درصد از هوشمند کردن مدرسه آگاهی نسبی داشتند. بودجه‌ای آماده شده که مدرسه‌شان را الکترونیکی کنند. خیلی‌ها بدون هیچگونه آگاهی  قرار داد خرید می‌نوشتند. و......
با وزیر آموزش و پرورش گفتمانی کوتاه داشتم، همینطور با جناب نوری معاون ایشان و خیلی از دست اندرکاران این حوزه، همگی معتقد بودند که ما هنوز اول راه هستیم. اما دوستان اول راه بودند ایرادی ندارد باقی ماندن در اول راه بسیار خطرناک هست. این نمایشگاه را من تشبیه کردم به یک بازار مکاره، چون مردم بدون آگاهی مواجه شده بودند با سخت افزارها و نرم افزارها، از بین آنها باید انتخاب می‌کردند. بسیار بسیار وقتی با حرفهای من روبرو می‌شدند، می‌پذیرفتند که اینطور فایده نداره بلکه باید نخست آموزش و فرهنگ این دانش را آموخت پس از آن اقدام به تهیه کرد.
دوستان زمانی که این ابزار نبود آیا دانشمند و درس خوانده وجود نداشت؟ من مخالف تکنولوژی نیستم، بلکه معتقدم باید پیش از آن فرهنگ آن را بیاموزیم. بیاییم بدانیم هدف اصلی ما چیست؟ آنگاه جهت رسیدن به این هدف ابزار را تهیه کنیم. مطمئن باشید این ره به ترکستان می‌رود.