کفش طبی تمام چرم ساقدار

فش طبی یا کفش ارتوپدی چه خصوصیات عمومی دارد؟

مهمترین خصوصیات کلی که هر کفش طبی یا ارتوپدی باید داشته باشد عبارتند از:
۱- پنجه پهن و با ارتفاع : پنجه کفش از مهمترین قسمت های آن است. وقتی عرض یا ارتفاع پنجه کفش کم باشد بیماری های زیادی مانند انگشت چکشی، میخچه و انحراف انگشت شست را ایجاد میکند. انگشتان پا باید در پنجه کفش فضای کافی داشته باشند تا از هم باز شوند و کمی به بالا و پایین بروند.
۲- کفی قابل تعویض :  کفشی طبی باید کفی قابل تعویض داشته باشد. با این کار میتوان با عوض کردن کفی اندازه و حجم کفش را کم و زیاد کرد تا وقتی پا ورم کرد بتوان جا برای آن باز کرد و یا کفی ساده را با کفی های درمانی جایگزین کرد. کفش مرطوب میتواند موجب ابتلا پا به بیماری های قارچی باشد
۳- پشتی سفت و محکم : پشتی کفش قسمتی از کفش است که در پشت پاشنه پا قرار میگیرد. این پشتی باید سفت و محکم باشد.
۴- کفی داخلی با شکل مناسب : کف کفش از داخل باید قوس هایی داشته باشد که هماهنگ با قوس های کف پا باشد. وزن بدن در داخل چنین کفشی بصورت متناسب برروی تمام سطح کف آن توزیع شده و پا در چنین کفی احساس راحتی میکند.
۵- پاشنه مناسب : پاشنه کفش از قسمت های مهم آن است. کفش بدون پاشنه و کفش با پاشنه بلند هر دو مضر هستند. اندازه پاشنه بطور متعادل باید حدود 1.5 تا 4 سانتیمتر باشد
۶- کف قوسی شکل کفش : کف بیرونی کفش باید قدری گوژ باشد تا وسط کفش پایین تر از دو انتهای آن قرار گیرد. راه رفتن در چنین کفشی بسیار راحت بوده و در هنگام راه رفتن، موقع اصابت پاشنه به زمین و موقع بلند شدن پنجه از زمین فشار زیادی به کف پا و مچ پا وارد نمیشود
۷- سطح داخلی یکنواخت : با دست کشیدن به تمام سطح داخلی کفش باید متوجه شویم سطوح یکنواخت و قوس های نرمی در درون کفش وجود دارد. این چنین کفش هایی در موقع راه رفتن فشار کمتری را به پوست وارد میکنند
۸- کفش نفس کش : جنس رویی کفش باید طوری باشد که تهویه داخل کفش برقرار باشد. این تهویه برای عرق نکردن پا ضروری است.کفش های ساخته شده از جنس چرم طبیعی امکان تهویه داخل کفش را به خوبی فراهم می نمایند.
۹- یقه و زبانی نرم : یقه کفش  جایی است که اطراف مچ پا را میگیرد و زبانی کفش برگه ای است که در زیر بندهای کفش قرار میگیرد. این قسمت های کفش باید حاوی پد ها و بالشتک های نرمی باشد تا فشار کمتری به پوست وارد کند