زالو، زالو درمانی

زالو خون آلوده و فاقد O۲ را تخلیه می‌کند یعنی همزمان عمل تصفیه و رقیق کردن خون را با هم انجام می‌دهد. زالو درمانی در افراد مبتلا به واریکوسل می‌تواند مفید واقع شود؛ به شرط آن که برای درمان به درمانگاه‌های طب سنتی مراجعه کنند.

زالو هنگام مکیدن خون، مواد متنوعی ترشح می کند که خواص درمانی دارند. معروف ترین این مواد هیرودین است. آب دهان زالو (بزاق) حاوی بیش از یکصد (100) نوع ماده حیاتی مفید است که موجب درمان بیماری های مختلفی می شود. زالو خون را بهتر از حجامت از عمق بدن بیرون می‌کشد. زالو انداختن برای بیماری های پوستی مثل جوش‌ ، دمل‌های صورت ، لکه‌ها و نقطه‌های سیاه و سفید و نظایر آن مفید است.

ماده آنتی کوآگولان (ضد انعقادی) که در بزاق زالو موجود است موجب رقیق شدن خون، بازشدن عروق بسته و بالطبع افزایش خون‌رسانی و اکسیژناسیون موضع می‌گردد. اکنون در شمار کثیری از کلینیک های معتبر اروپا و آمریکا از زالو جهت رقیق شدن خون متعاقب آنژیوپلاستی قلب، گرافت های پوستی و پیوند اعضاء ( جهت تسریع خون رسانی موضع و پیشگیری از انعقاد خون در عروق)، واریس، ضایعات پوستی و زیبایی پوست و حتی تقویت سیستم ایمنی بدن، استفاده طبّی به عمل می‌آید.

بیماریهای قابل درمان با زالو :

۱ـ بیماریهای پوستی ـ جوش

۲ـ صدمات (خون مردگی و ورم)

۳ـ جراحی پلاستیک و پیوند اعضاء

۴ـ بیماری های دستگاه حرکتی.

۵ـ آرتروز

۶ـ رماتیسم مفصلی

۷ـ بیماریهای چشمی

۸ـ تورم چشم ها

۹-آبسه ها

۱۰-آرتریت روماتوئید

۱۱-کمردرد

۱۲ـ بیماریهای گوش

۱۳ـ بیماریهای قلبی عروقی ـ تنگی عروق

۱۴ـ اختلال گردش خون

۱۵ـ اسپاسم و دردهای عضلانی