تترونیکس (تتراسایکلین+فلونکسین)

تترونیکس ترکیبی از تتراسایکلین و فلونکسین میباشد .تتراسایکلین ها ، آنتی‌بیوتیک‌های وسیع‌الطیف هستند که علیه باکتری‌های گرم منفی و گرم مثبت، مایکوپلاسما، اسپیروکت‌ها و اکتینومایست‌ها موثر می‌باشند. مکانیسم اثر آن به این صورت است که به تحت واحد 30S ریبوزوم‌های باکتری متصل می‌شود و تولید پروتئین را مهار می‌کنند. نحوه عمل به این ترتیب است که اتصال کمپلکس aminoacyl - tRNA به مجموعه ریبوزوم-mRNA انجام نمی‌گیرد که نتیجه آن مهار تکثیر باکتری می‌باشد. تتراسایکلین‌ها عموماً باکتریواستات هستند ولی در غلظت‌های بالا خاصیت باکتریوسیدی نیز دارند که دلیل آن ازبین رفتن غشاء سیتوپلاسمی ارگانیسم‌ها می‌باشد. فلونیکسین یک داروی ضد التهاب غیر استروئیدی با خواص ضد دردی و ضد تب می‌باشد. فلونیکسین از طریق مهار سیکلوکسی ژناز از تولید ایکوزانوئیدها (Eicosanoids) شامل پروستاگلاندین‌ها، ترومبوکسان و پروستاسیکلین که واسطه‌های شیمیایی التهاب هستند جلوگیری می‌کند. ترومبوکسان و پروستاسیکلین در ایجاد تغییرات همودینامیک شدید در شوک اندوتوکسیک دخا لت دارند. تجویز فلونیکسین اثر اندوتوکسین ایجاد شده در اسیدوز لاکتیک و نیز ضایعه به سلول‌های اندوتلیال را کاهش می‌دهد.

شکل دارویی: محلول استریل تزریقی.

گروه دارویی: آنتی‌بیوتیک + ضد التهاب غیر استروئیدی.

ترکیب دارو: هر میلی‌لیتر حاوی 100 میلی‌گرم اکسی تتراسیکلین بعلاوه 20 میلی‌گرم فلونیکسین به صورت ملح مگلومین می‌باشد.

مکانیسم اثر فلونیکسین

فارما کوکینتیک: بعد از تجویز دارو به روش عضلانی، سریعاً وارد خون شده و مقادیر بالای آن در بافتها ایجاد می‌شود. از آنجائی‌که به نسبت بالایی به پروتئین‌های سرم متصل می‌شود، مقدار موثری از آن در ارگانیسم در مدت زمان طولانی حفظ می‌شود. اکسی تتراسیکلین سریعاً در تمامی بافت‌ها و مایعات بدن توزیع می‌شود و حداکثر غلظت آن در کلیه‌ها، کبد، صفرا، ریه، طحال و استخوان و حداقل غلظت دارو در مایع سینوویال، مایع پروستاتیک و CSF می‌باشد. اکسی تتراسیکلین از خون توسط کبد گرفته می‌شود و متابولیزه می‌شود. دارو از طریق کلیه‌ها و دستگاه گوارش (صفرا) دفع می‌شود که عموماً 50% تا 80% آن از طریق ادرار دفع می‌شود. دفع دارو از طریق شیر هم وجود دارد. فلونیکسین بروز سریع و دوام اثر طولانی دارد. اثرات درمانی فلونیکسین 2 ساعت بعد از تجویز خوراکی یا پارانترال دارو ظاهر می‌شود. فلونیکسین در سراسر بافتها و مایعات بدن توزیع می‌شود. حداکثر پاسخ درمانی 12 تا 16 ساعت بعد از تجویز ایجاد می‌شودو تا 36 ساعت دوام اثر دارد. نیمه عمر پلاسمایی دارو 1 ا لی 8 ساعت در گاو و 1 ا لی 6 ساعت در اسب می‌باشد. فلونکسین از طریق کلیه و به شکل کونژوگه دفع می‌شود. همچنین امکان دفع دارو از طریق صفرا و ترشحات معدی روده‌ای وجود دارد.

موارد مصرف داروی تترونیکس

از این دارو جهت درمان بیماری‌های عفونی حساس به اکسی تتراسیکلین به ویژه مواردی که با التهاب، دردو تب همراه می‌باشد، استفاده می‌گردد. از جمله انتریت باکتریایی، متریت، پنومونی، پیودرماتیت، التهاب عفونی اندامهای حرکتی

مقدار مصرف

1 میلی‌لیتر به ازای هر 10 کیلوگرم وزن بدن (معادل 10 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن اکسی تتراسیکلین و 2 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم فلونیکسین) به مدت3 تا 5 روز .

روش مصرف

به روش عضلانی عمیق تزریق شود.

عوارض جانبی

احتمال بروز تورم و نکروز در محل تزریق عضلانی وجود دارد.

احتمال بروز واکنش‌های ازدیاد حساسیت وجود دارد مثلا درگربه‌ها ممکن است که واکنش (تب دارویی) با علایم استفراغ، اسهال، افسردگی و بی‌اشتهایی اتفاق بیفتد. احتمال بروز عوارض گوارشی متعاقب تجویز دارو به روش عضلانی وجود دارد. در سگ‌هایی که با دوز بیش از اندازه توصیه شده یا دوره‌های طولانی مدت درمان شده‌اند، ممکن است استفراغ، اسهال و زخم گوارشی اتفاق بیفتد.

زمان پرهیز از مصرف:

گوشت گاو: 35 روز پس از آخرین تزریق.

شیر: در گاوهایی که به منظور تولید شیر نگهداری می‌شوند استفاده نگردد.

شرایط نگهداری: در دمای کمتر از 30 درجه سانتی‌گراد و دور از نور نگهداری شود. از یخ‌زدگی دارو جلوگیری شود.

بسته‌بندی: این دارو در ویال‌های 20، 50 و 100 میلی‌لیتری عرضه می‌گردد.