دی پیرون

شکل دارویی: مـحلول استـریل تزریقی.

گروه دارویی: ضد درد، ضد التهاب، ضد تب، ضد اسپاسم

ترکیـب دارو: هر میـلی لـیـتـر حاوی 500 میلی گرم متامیزول سدیم می باشد.

مکانیـسم اثر:

دی‌پیرون دارای خواص ضد درد، ضد التهاب و ضد تب می‌باشد. دی‌پیرون از نظر شیمیایی مشابه فنیل بوتازون می‌باشد. دی‌پیرون مانند داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی باعث مهار فعالیت سیکلوکسیژناز و بیوسنتز پروستاگلاندین می‌شود. دی‌پیرون دارای خاصیت ضد درد به صورت تاثیر بر مراکز عصبی بوده و به عنوان داروی مسکن و آرام بخش محسوب می‌گردد. اتساع عروق محیطی که از طریق سیستم مرکزی تنظیم می‌گردد، سبب از دست رفتن حرارت شده و بدین ترتیب خاصیت ضد تب دی پیرون ایجاد می‌گردد. معمولاً این عمل در موارد افزایش غیر طبیعی درجه حرارت بدن نظیر بروز تب اتفاق می‌افتد. فعالیت ضد التهاب این دارو به تغییر در میزان تجمع خون در عضو ملتهب و متورم بستگی دارد. کاهش نفوذ پذیری دیواره عروق، کاهش عمومی‌اکسودا و جذب مایعات بافتی به سیستم لنفاوی در پیشرفت این عمل نقش مهمی‌را ایفا می‌کنند.

فارماکوکیـنـتـیـک:

پس از مصرف دی‌پیرون از طریق وریدی، به سرعت از پلاسمای خون محو می‌گردد. هیچ یک از متابولیت‌های حاصله از دی پیرون قدرت اتصال زیادی با پروتئین های پلاسما را ندارند و بیشترین مقدار داروی تجویز شده در یک مرحله درمانی از طریق ادرار و به صورت متابولیت های مختلف دفع می‌گردد.

موارد مصرف:

از دی‌پیرون در بیماری هایی که نیاز به اثرات ضد درد مرکزی، مسکن عمومی، اسپاسمولیتیک، ضد تب، ضد روماتیسم وضد التهابی باشد، استفاده می‌گردد. دی‌پیرون در بسیاری از بیماریهای مربوطه در اسب، گاو و سگ مانند موارد زیر مصرف می‌شود:

کاهش عمومی‌درد جهت مقابله با بی قراری و مقاومت دام در برابر درد.

جهت تسکین دل دردها (Colic) با علل مختلف با حالات اسپاسم عضلات نظیر عضلات شکم درگاو و اسب.

انسداد مری توسط اجسام خارجی در اسب و گاو.

بیماریهای تب دار مانند موارد شدید ورم پستان، مسمومیت در اسب ها، دردهای ناحیه کمر، بیماریهای کزاز به همراه تجویز آنتی سرم کزاز.

ورم مفاصل حاد و مزمن، شرایط روماتیسمی‌در عضلات و مفاصل، تورم اعصاب(Neuritis)، التهاب مهبل.

مقدار مصرف:

اسب: 20 تا 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 20 تا 60 میلی لیتر.

گاو: 20 تا 40 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 15 تا 40 میلی لیتر.

سگ: 20 تا 50 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن معادل 1 تا 5 میلی لیتر.

روش مصرف:

به روش وریدی (شرایط حاد بیماری) یا عضلانی تزریق شود. در صورت نیاز تزریقات مجدد دارو در همان روز امکان پذیر می‌باشد. در شرایط حاد ممکن است هر دو روش تزریق عضلانی و وریدی به صورت همزمان مورد استفاده قرار گیرد.

عوارض جانبـی:

در صورت مصرف طولانی مدت دی‌پیرون احتمال بروز آگرانولوسیتوز و لوکوپنی وجود دارد. دی‌پیرون به دلیل داشتن خاصیت مهار تشکیل پروترومبین ممکن است باعث افزایش احتمال خونریزی گردد. از جمله عوارض جانبی دیگر دی پیرون کم خونی همولیتیک، واکنش های آلرژیک نظیر آسم و کهیر و بثورات جلدی، کم شدن پروترومبین خون، خونریزی گوارشی، تهوع و استفراغ و ترومور و خیز می‌باشد. تزریق زیر جلدی موجب تحریک موضع می‌شود. استفاده از این دارو ممکن است موجب قرمز شدن و سوزش گردد.

موارد منع مصرف:

از مصرف دی‌پیرون در دام های دچار نارسایی سیستم هموپوئیتیک باید اجتناب شود.

استفاده از دارو در صورت وجود سابقه عدم تحمل دام و یا حساسیت نسبت به دی‌پیرون ممنوع است. تجویز دارو در موارد وجود بیماریهای کبدی ممنوع است. از مصرف دی‌پیرون در اسب های مسابقه 5 روز قبل از مسابقه باید اجتناب گردد.

موارد احتیاط:

دی‌پیرون ممکن است گاهی سبب ایجاد آگرانولوسیتوز کشنده نیز بشود، لذا هنگام تجویز آن احتمال بروز این عارضه در مقابل منافع دارو سنجیده شود. تجویز بیش از حد دارو ممکن است باعث بروز حملات تشنجی گردد.

تداخل دارویی:

مصرف همزمان دی‌پیرون با باربیتورات ها یا فنیل بوتازون سبب اختلال در عملکرد سیستم آنزیمی ‌میکروزومی‌کبدی و در نهایت متابولیزه شدن دارو می‌گردد. تجویز همزمان دی‌پیرون با کلرپرومازین باعث بروز عوارض هیپو ترمی ‌شدید می‌شود.

زمان پرهیـز از مصرف:

گوشت: 35 روز پس از آخرین تزریق.

شیـر: 7 روز پس از آخرین تزریق.

شرایط نگهداری:

در دمای کمتر از 30 درجه سانتیگراد و دور از نور نگهداری شود. از یخ زدگی دارو جلوگیری شود.

بسته بندی:

این دارو در ویال 20، 50 و 100 میلی لـیـتــری عرضه می­گردد.