گلیم بافی

گلیم به مفهوم، الیاف حیوانی و نباتی رنگرزی شده و درهم بافته که بر روی دارهای افقی و عمودی برگرفته از نمادهای منطقه و نقوش ذهنی و انتزاعی، بافته می شود.
صنعت گلیم بافی در همه دنیا از دشتهای وسیع آمریکا تا اسکاندیناوی و اندوزی یافت می شود. تفاوت عمده در تولید گلیم در مواد اولیه، طرح و نقوش بکار رفته و رنگبندی آن می باشد.

تاریخچه گلیم در ایران:
 گلیم به عنوان یکی از زیراندازهای بشر، دارای سابقه بسیار طولانی می باشد بطوریکه از قراین و شواهد موجود برمی آید نخستین گلیم های دستبافت، بافت بسیار ساده داشته و از نخهای تار و پودی که بصورت یک در میان از زیر و روی یکدیگر می گذشته تشکیل می شده است. درباره قدمت تولید گلیم در ایران اظهارنظر قاطعانه و صریحی نمی توان کرد، زیرا بدلیل آسیب پذیر بودن الیاف نباتی و حیوانی در برابر عوامل جوی، نمونه های زیادی از تولیدات دوران باستان بدست نیامده، اما آنچه مسلم است، گلیم بافی تاریخچه جدا از نساجی ندارد و بدلیل شباهت بافت پارچه های اولیه به بافت فعلی گلیم تقریباً می توان گفت در تولید گلیم و پارچه از الیاف ضخیم تر برای بافت زیرانداز استفاده کرده اند. متاسفانه به دلیل فساد پذیر بودن الیاف گلیم هایی متعلق به دورهای گذشته باقی نمانده است.موارد استفاده گلیم در ایران به عنوان: رختخواب پیچ- سجاده- خورجین- جوال- جل اسب- پشتی- سفره و ...، می باشد.

گلیم زنجان:
با توجه به اقلیم سرد منطقه زنجان بشر ساکن در این منطقه همواره در فکر تهیه کفپوش گرم جهت استفاده در منازل و نیز بعنوان پرده و... بوده است، مواد اولیه موجود مردم منطقه را به سمت استفاده از بافته ای از پشم بز و گوسفند و ...، هدایت کرد. در حال حاضر در بسیاری از مناطق استان زنجان بافت گلیم بعنوان یکی از شاخصترین بافته های داری مطرح می باشد.
برخی از طرحها و نقشه های مورد استفاده در گلیم زنجان: توت فرنگی- لچک ترنج- سماور- توسباقا- صاندیق- پَـقیل- اوچ گل – خشتی – لوزی و ...