مراحل تولید ورمی کمپوست

مراحل تولید ورمی کمپوست بطور خلاصه به شرح زیر است:

1.کف:

برای کف، استفاده از آجر و سیمان بهترین گزینه است دو شاخصه ی اصلی برای کف باید در نظر گرفته شود اول اینکه جنس کف چه چیزی باشد که کرم ها قدرت نفوذ به آن را نداشته باشند و دوم آب در زیر تل ها تجمع نیافته که این امر موجب غرقاب شدن محیط و از بین رفتن کرم ها می گردد.

2.تل‌بندی:

بستری با ابعاد یک متر در یک متر و با ارتفاع 40 سانتیمتر به 30 الی 35 کیلوگرم خوراک و ماده بستری نیاز دارد. این مقدار برای 1000 تا 1500 کرم خاکی کافی است که تکثیر شده و عمل کمپوست‌سازی را از لایه‌های بالایی آغاز کند. چون کرمهای قرمز تمایل دارند که از قسمت‌های سطحی بستر تغذیه نمایند، عمق بستر نباید بیش از 30 تا 40 سانتیمتر باشد. اگر بستر عمق بیشتری داشته باشد مواد آلی فشرده و بصورت غیرهوازی تجزیه شده و تولید بوی نامطبوع و مواد سمی می‌نماید و در نهایت منجر به مرگ کرم��ا می‌گردد.

3.شیاربندی:

در روش های روباز و سربسته بایستی در راستای طول به یک سمت شیب کشیده شود تا آب به بیرون منتقل و مثلا در یک کانال یا حوضچه جمع آوری گردد. شیارها باید با فاصله های مناسب در نظر گرفته شوند.

تذکر:‌در هنگام آبیاری نباید سرآب پاش را مستقیم به تل ها گرفت که باعث شستشوی برخی عناصر مفید می شود

رطوبت: در خیلی از منابع رطوبت ایده آل را 60 تا 70 درصد در نظر می گیرند و راه و شناخت درست آن به شیوه ی تجربی و کم خرج به شرح زیر می باشد: مقداری از بستر را در دست گرفته و دست خود را مشت کرده و فشار می دهیم، زمانی که فشار می دهیم باید آب از لابه لای انگشتانمان بیرون بیاید و شیوه ی چکیدن آب از دست شما نه به صورت شُرشُر باشد و نه به صورت قطره قطره، یک حالت مابین این دو حالت باشد.

pH: pH مناسب برای تزریق را در حدود 5/7-7 در نظر می گیرند، یعنی ما باید بعد از تل‌بندی چنان آب دادن را انجام دهیم که با استفاده از لجن کشی pH به این حد برسد برای اندازه گیری pH از pHهای ساده ی کاغذی می توان استفاده نمود.

4.تزریق کرم: 

ابتدا در مرکز تل شیاری به عمق 25- 20 سانتی متر با بیلچه پلاستیکی ایجاد کرده آنگاه کرم را با بسته های خود داخل تل میگذاریم.

مقدار استفاده کرم در تل ها

به ازای هر تن کود حیوانی 5 کیلوگرم کرم گونه ی آیزینیا فوتیدا

کمپوست کرمی ، عبارت است از کود آلی ورمی کمپوست بیولوژیکی که در اثر عبور مداوم و آرام مواد آلی درحال پوسیدگی از دستگاه گوارش گونه ایی از کرم های خاکی و دفع این مواد از  بدن  کرم حاصل می گردد . این مواد هنگام عبور ازمعده کرم آغشته به مخاط دستگاه گوارش ، ویتامینها و آنزیمها شده که در نهایت به عنوان یک کود آلی غنی شده و بسیار مفید برای ساختمان و بهبود عناصر غذایی خاک تولید و مورد مصرف واقع می گردد . بنابراین ورمی کمپوست عبارت خواهد بود از فضولات کرم به همراه درصدی از مواد آلی و غذایی بستر و لاشه کرمها .

هر عدد کرم بالغ قادر است در یکماه 23 گرم ورمی‌کمپوست تولید کند بنابراین مدت زمان لازم برای تولید ورمی‌کمپوست

 در بستر بستگی به میزان کرم موجود در پشته‌ها دارد، نگهداری کرم درون پشته‌ها به دو منظور صورت می‌پذیرد:

الف -افزایش جمعیت

ب   -تولید ورمی‌کمپوست

5.مراقبت:

بعد از تزریق کرم، کار بسیار آسان می‌گردد و دیگر کار خاصی نباید انجام شود و جز آب دادن و تهویه و تامین دما، کاری وجود ندارد.

شرایط محیطی: منظور از دما همان دمای مواد غذایی کرم‌هاست که با درجه حرارت هوای آزاد ارتباط مستقیم ندارد. دمای 18 تا 25 درجه مناسب است.

رطوبت:  90-75 درصد وزن بدن کرم‌های خاکی را آب تشکیل می‌دهد. رطوبت اضافی سبب شرایط بی‌هوازی درون توده می‌شود و رطوبت خیلی کم نیز بی‌آب شدن مواد غذایی کرم‌ها را به دنبال دارد. رطوبت 90 – 80 مناسب است و بهترین رطوبت 85 درصد است.

هوادهی و ساختار توده: کرمها اکسیژن را از راه پوست خود جذب کرده و عمق بستر بیش از 45 سانتی‌متر، سبب متراکم شدن مواد غذایی درون بستر، ایجاد محیط کم اکسیژن و زایل شدن فعالیت کرمها می‌شود. و در حداکثر عمق 45 سانتی‌متری هم باید روش حلاجی بستر به منظور هوادهی آن استفاده شود.

کرمها در PH بین 4 تا 7 زندگی می‌کنند.

6.جداسازی:

مزارع ورمی‌کمپوست پس از سه الی چهار ماه مدفوع کرمی را برداشت می‌نمایند.

برای جمع‌آوری کرمها می‌توان با ایجاد یک ماهیچه از کود دامی نیمه پوسیده در کنار پشته‌ای که دیگر فاقد مواد غذایی لازم برای تغذیه کرمها است سبب مهاجرت کرمها از پشته قدیمی به این ماهیچه گردید و پس از آن اقدام به ایجاد پشته‌های جدید و انتقال جمعیت کرم به این پشته‌ها نمود.

جهت مشاهده تصاویر وکسب اطلاعات بیشتر به این سایت مراجعه نمایید:

http://arianvermi.blogfa.com