سیستمهای خورشیدی ، آبگرمکن خورشیدی ، سلولهای خورشیدی

انرژی خورشیدی عظیم ترین منبع انرژی در جهان است . این انرژی پاک ، ارزان و بی پایان بوده و در بیشتر مناطق کره زمین قابل استحصال می باشد . محدودیت منابع فسیلی و پیامدهای حاصل از تغییرات زیست محیطی و آب و هوای جهانی ، فرصتهای مناسبی را برای رقابت انرژی خورشیدی با انرژیهای فسیلی خصوصاً در کشورهایی با پتانسیل بالای تابش ایجاد نموده است .

سیستمهای انرژی خورشیدی ، فن آوریهای جدیدی هستند که برای تامین گرما ، آب گرم ، الکتریسیته و حتی سرمایش منازل مسکونی ، مراکز تجاری و صنعتی بکار می روند.

فن آوریهای حرارتی خورشیدی به دو بخش نیروگاههای حرارتی خورشیدی و کاربردهای غیر نیروگاهی سیستمهای خورشیدی تقسیم بندی می شوند . نیروگاههای حرارتی خورشیدی از تابش مستقیم خورشید (DNI) استفاده می کنند . این بخش از تابش خورشید توسط ابرها ، دود یا گرد و غبار منحرف نمی شود . بنابراین ، نیروگاههای حرارتی - خورشیدی باید در مناطقی که از تابش مناسب خورشید برخوردار هستند ساخته شوند .

سایتهای مناسب برای ساخت نیروگاههای خورشیدی از تابش خورشید 2000 کیلوات ساعت بر هر متر مربع (kWh/m2y) سالانه برخوردار هستند ، مناطق مناسب تر جهت احداث این نوع نیروگاهها از تابشی بیش از 2800 کیلوات ساعت بر هر متر مربع(kWh/m2y) سالانه برخوردار هستند . به طور معمول نقاطی برای این سایتها مناسب هستند که آب و هوا و گیاهان منطقه رطوبت و گرد وغبار زیادی را در اتمسفر ایجاد نمی کنند مانند استپها ، بوته زار، صحراهای نیمه خشک و صحراها که به طور معمول در عرض جغرافیایی شمال یا جنوب کمتر از 40 درجه قراردارند . از مناطق مستعد می توان به جنوب غربی ایالات متحده آمریکا، کشورهای مدیترانه ای اروپا ، خاور میانه و خاور نزدیک ، ایران و صحراهای هند ، پاکستان ، چین و استرالیا اشاره نمود .

در بسیاری از مناطق جهان می توان با استفاده از تکنولوژیهای حرارتی - خورشیدی در مساحت یک کیلو متر مربع از زمین ، 100 الی 300 گیگاوات ساعت الکتریسیته خورشیدی تولید نمود . این مقدار معادل تولید سالانه نیروگاههای متداول فسیلی ، زغال سنگ یا گازی با ظرفیت 50 مگاوات در بار متوسط است.