پروتز چانه و گونه

پروتز چانه و گونه

پروتزهای صورت باعث ایجاد تعادل و تناسب ساختمانهای صورت می شوند. در موارد کوچکی چانه و فک تحتانی و یا برجسته نبودن گونه ها جراحی پلاستیک پروتز چانه یا گونه می تواند تاثیر بسیار زیادی در زیبایی صورت داشته باشد. ظاهر صورت شما وابسته به سه بخش اساسی می باشد:

پوست- بافتهای نرم- استخوان های صورت

در جراحی پلاستیک برجسته سازی به روش پروتز چانه برش جراحی در داخل خطوط طبیعی زیر چانه و یا در داخل دهان داده می شود. در جراحی پروتز گونه برش معمولاً در داخل دهان می باشد.

با کشیدن ملایم بافتها فضای لازم برای گذاشتن پروتز مهیا می شود. پروتز که از ماده مصنوعی سازگار با بافت زنده ساخته شده و مثل بافت طبیعی چانه و یا گونه حس می شود، در این فضا گذاشته می شود. بعد از ترمیم محل برش محسوس نمی باشد. بعد از حدود شش هفته بیشتر تورم از بین رفته و شما می توانید از نتیجه عمل لذت ببرید.

انتخاب نوع پروتز

عواملی  که در انتخاب یک پروتز موثرند عبارتند از:

1- جنس پروتز

2- شکل پروتز

ماده ایده آل برای پروتز چانه  و گونه خصوصیات زیر را داشته باشد:

سازگاری بافتی- انعطاف پذیری- استحکام - عدم واکنش بافتی - مقاومت به عفونت- پایداری- قابلیت خارج کردن و بی ضرر بودن برای بافت اطراف.

تنها پروتزی که تقریبا" تمام این خصوصیات را دارد لاستیک الاستومر سیلیکون جامد ولی انعطاف پذیر (ساپلاستیک-Silastic ) است. از دهه 1950، اشکال مختلفی از سیلیکون با نتایج عالی در جراحی ها استفاده شده اند. سیلیکون dimethylsiloxane پلیمریزه است که می تواند جامد، ژل ، یا مایع باشد.سیلیکون جامد هیچ گونه شواهد سمیت  یا واکنش های حساسیتی را در بدن نشان نداده است.

واکنش بافت به پروتزهای سیلیکون جامد، ایجاد یک کپسول فیبرو بدون ورود بافت بداخل آن است.

 بدن این ماده را قبول می کند و یک کپسول به دور آن ایجاد میکند، بدون اینکه خود پروتز را تخریب کند. این ماده می تواند با کمک تکنولوژی طراحی کامپیوتری در اندازه ها و شکل های مختلف تولید شود. این پروتزهای آماده را می توانیم با وسایل خود در اتاق عمل تغییر شکل داده و استفاده کنیم.

یک نوع دیگر پروتز، پلی تترا فلوئورو اتیلن بسط یافته (ePTFE ) یا گورتکس (Gore-Tex ) است. ماده دیگری که استفاده میشود پلی اتیلن یا Medpore است.

از نظر شکل معمولا از پروتزهایی در چانه استفاده می کنیم که محدود به وسط چانه نیستد وبه کناره ها امتداد می یابند.

درجه استحکام پروتزهای سا پلاستیک متفاوت است. پروتزهایی که نرم  ترهستند قابل انعطاف ترند و می نوانیم آنها را از طریق برش کوچکتری کار بگذاریم.

ایمپلنت های سیلیکون جدیدتر قابلیت تطابق بیشتری با سطح استخوان و بافت نرم اطراف دارند. بطور مثال ایمپلنت های Conform (محصولImplantech ) در سطح پشتی بصورت شبکه هستند که باعث کم شدن حافظه الاستومر سیلیکون شده و انعطاف پذیری آن را افزایش می دهد. تطابق بالاتر با سطوح استخوانی نامنظم باعث کاهش احتمال حرکت پروتز شده و از ایجاد فضای خالی بین پروتز و استخوان هم جلوگیری میکند.

در پروتزهای  ePTFE   کپسول با شدت کمتری ایجاد میشود و نفوذ بافت به داخل پروتز به مقدارکمی صورت می گیرد. واکنش التهابی به این نوع پروتزها حداقل است. وقتی به پروتز زیر پوستی نیاز داریم این پروتزها مناسب هستند.

پروتزهای  Medpore سخت هستند،شکل دادن آنها مشکل است و بافت فیبروی زیادی به داخل آن نفوذ می کند که باعث می شود ایمپلنت ثبات زیادی داشته و جابجا نشود ولی در آوردن آن را بسیار مشکل می سازد.