درخت گلابی اسپادانا سال 1402

گُلابی، درختی است گلدار از رده دولپه‌ای‌ها، از خانوادهگلسرخیان و از زیر خانواده مالیده(Maloideae) می‌باشد.

در این جنس حدود ۳۰ گونه وجود دارد که بعضی از گونه‌های معروف شامل communis، persica, pyrifolia, syriaca و ussuriensis وجود دارد. گلابی معمولی یا گلابی اروپایی از گونه communis می‌باشد که میوه‌های آبدار با دانه‌های سنگی دارد و اغلب شکل کشیده دارد.

گلابی دارای گونه های متعددی می باشد که مهمترین آنها از نظر تولید میوه Pyrus communis (گلابی اروپایی یا ساده) و pyrus pyrifolia (گلابی آسیایی یا گلابی-سیب) هستند. از سایر گونه ها بعنوان پیوند برای گلابی های آسیایی و اروپایی و یا بعنوان درختان تزیینی استفاده می شود با پیوند زدن نوع pyrus ussuriensis (گلابی سیبریایی که میوه هایی بی مزه تولید می کند ) با نوع pyrus communis گونه هایی از گلابی که پایدارتر هستند حاصل می گردد.

درخت گلابی در برابر سرما از سیب حساس تر است. گل های گلابی در بهار کمی زودتر از سیب باز می شوند ، به همین دلیل بیشتر در معرض خطر سرمای بهاره قرار می گیرند . در تابستان، گیاه گلابی گرما را بیشتر از سیب تحمل می کند. گل و میوه گلابی در انتهای شاخه ها و سیخک های دو ساله بوجود می آید ، بنابراین هنگام هرس درختان بارور ، باید در حفظ سیخک ها دقت کرد. میزان محصول در باغ های معمولی به 45 تن در هکتار می رسد. تعداد ارقام گلابی موجود در ایران حدود 120 نوع است. مهمترین ارقام بومی عبارتند از

گلابی شاه میوه کرج ، گلابی شاه میوه خراسان ، گلابی شاه میوه اصفهان ، گلابی نطنز کاشان ، محمدعلی مشهد ، سه فصله کرج ، سیبری ، گلابی پیغمبری .

از گلابی های خارجی نیز که کم و بیش در ایران کشت می شوند می توان :گلابی  آنژو، گلابی وینترنلیس،  گلابی بارتلت، گلابی دوشس،گلابی ژاندارک، گلابی باسه، گلابی کولمار،  گلابی بوره ژیفار و  گلابی دوینه دوکومیس را نام برد. بارتلت که در اروپا بنام  گلابی ویلیامز مشهور است، مهم ترین و پر کشت ترین گلابی در دنیا به شمار می رود.

یک نوع گلابی جنگلی که در کهکیلویه می روید و تخم آن زیاد است را انجوجک می نامند. میوه آن قابل استفاده نیست، ولی زمانی که میوه روی خاک می افتد و می پوسد، تخم آن را جمع آوری می کنند که استفاده درمانی زیادی دارد.