درخت کاج سیاه در سال 1402

کاج سیاه

جنبه های  زیبایی: حالت رشد، برگ ها (سوزن ها)   

کاربرد: چمنزار، بادشکن، تکدرخت، کنترل فرسایش و آمایش خاک

درختی است هرمی گسترده و متراکم با تاج مدور، آرایش منظم و دقیق شاخه های آن حتی در بلوغ هم حفظ می شوند. سوزن های آن ایستاده بوده، به طور تنگاتنگی شاخه ها را می پوشانند. آنها به رنگ سبز تیره تا تقریباً سیاه هستند، برق تیره ای دارند.  این درخت از لحاظ مقاومت به شرایط نامساعد با تمام کاج ها رقابت می نماید و در سواحل، کویر های مرتفع و نواحی کوهستانی بطور یکسان، شکل خوب خود را حفظ می نماید. به باد و نمک مقاوم است و در هر نوع خاکی دوام می آورد و برای کنترل فرسایش و آمایش خاک و به عنوان بادشکن ایده آل است. در باغ ها به عنوان تکدرخت و ایجاد تباین در کنار گیاهان دارای برگ روشن تر بکار می رود.

خصوصیات گیاهی

ارتفاع: ۱۰٫۵ – ۱۵ متر

قطر تاج پوششی: ۷٫۵-۱۲ متر

درختی است هرمی شکل دارای شاخه های قوی و گسترده که با بالا رفتن سن در قسمت فوقانی مدور می شود، اما شاخه های تحتانی خود را نیز حفظ می نماید. پوست تنه قهوه ای/خاکستری تیره خشن است. سوزن های آن سبز تیره براق تا تقریباً سیاه و بسیار شق بوده، به صورت متراکم بر روی شاخه ها آرایش یافته اند. آنها ۷٫۵-۱۵ سانتیمتر طول داشته، به صورت دسته های دوتایی بوده، برای مدت چهار سال باقی می مانند.

میوه: مخروط های تخم مرغی شکل به رنگ قهوه ای تیره، به طول ۵-۹ سانتیمتر. در مدت دو سال می رسند.   

سیستم ریشه ای: عمیق  

سرعت رشد: سریع

نیازهای طبیعی

آب و هوا: گرما و سرما را تحمل می کند. ارتفاعات زیاد و شرایط کویری را تحمل می کند.

خاک: در هر نوع خاکی رشد می کند. قلیایی ها، نمک و خشکی را تحمل می کند. تابش مستقیم آفتاب یا سایه، باد، غبار نمک و شرایط ساحلی را تحمل می کند. دود و غبار را تحمل می کند.

نگه داری

هرس: نیازی به هرس ندارد.

تغذیه: تغذیه خاصی لازم نیست.

آبیاری: توجه خاصی لازم نیست.

آفات و بیماری ها: این گیاه مورد حمله قارچی قرار می گیرد که موجب خورده شدن و مرگ نوک شاخه ها می گردد. در صورت بروز این بیماری باید شاخه ها را در فصل خشک تا سرحد بخش های سالم کوتاه کرده و درخت را با بوردو سمپاشی نمود. سوزاندن فوری بخش های بریده شده برای جلوگیری از انتشار بیماری بسیار مهم است.

منبع:  روحانی، غزاله. ۱۳۸۴٫ راهنمای انتخاب و داشت درختان زینتی در فضای سبز. چاپ دوم. انتشارات آیی

کاج هایی که مبدا متفاوت دارند ( منابع  دانه بر حسب منطقه جغرافیائی) با واریته ها با انواع مختلف خاک سازش می یابند. کاج های اتریشی و پیرنه روی انواع خاک به خوبی رشد می کنند. کاج کرس در زمین های آهکی رشد ضعیفی دارند حال آنکه کاج ترکیه و کریمه در زمین آهکی به خوبی رشد می کنند.

اج سیاه، درختی بزرگ و همیشه سبز است و در زمان بلوغ به بلندی 20 تا 55 متر می رسد. پوست تنه خاکستری تا زرد مایل به قهوه ای است و به علت شیار های فراوان به صورت صفحات فلس مانند در آمده و با افزایش سن این شیارها بیشتر می شود. برگ های سوزنی گیاه در انواع غربی باریک تر و شکننده تر می باشند.

مخروط های تخمک و گرده از ماه اردی بهشت تا تیر ظاهر می شوند. مخروط های رسیده دانه 5 تا 10 سانتی متر طول داشته و فلس های مدور دارند. در فاصله مرداد تا شهریور این مخروط ها به رنگ سبز تا خاکستری رنگ پریده یا زرد در می آیند که حدود 18 ماه پس از گرده افشانی است. دانه ها به رنگ خاکستری تیره و به طول 6 تا 8 میلی متر و  دارای بالی به رنگ زرد و به طول 20 تا 25 میلی متر است وقتی مخروط ها در فاصله آذر تا اردی بهشت باز شدند دانه ها با باد انتشار می یابند. رسیدگی جنسی این گیاه در فاصله 15 تا 40 سالگی اتفاق می افتد. در فاصله 2 تا 5 سال مقدار زیادی دانه های بزرگ تولید می شود.

منبع:http://www.pahnak.ir