ترموپلاستیک الاستومر (TPE- TPV)

ترموپلاستیک الاستومرها دسته ای از پلیمرها یا آلیازهای پلیمری می باشند  که رفتار لاستیکی دارند اما همانند پلیمرهای ترموپلاستیک امکان فراورش مذاب آنها وجود دارد. وجود همزمان این خواص به دلیل ساختار دو فازی این مواد می باشد. فاز نرم، الاستومر، باعث ایجاد رفتار رابری ماده در حالت جامد می شود در حالیکه فاز سخت که یک پلیمر ترموپلاستیک با دمای انتقال شیشه ای بالا و یا یک پلیمر نیمه بلورین می باشد، استحکام لازم را به آلیاژ می دهد. در دمای کاربرد،  فاز سفت تر  نقش اتصالات عرضی فیزیکی را برای الاستومر ایفا می کند. در دماهای بالاتر (بالاتر از دمای انتقال شیشه ای و یا بالاتر از دمای ذوب)، فاز سخت نرم می شود و ترموپلاستیک الاستومر قابلیت فراورش پیدا می کند. در مقابل، در لاستیکهای ترموست، اتصالات عرضی از نوع شیمیایی می باشد؛ به این معنی که مرحله پخت لاستیک برگشت ناپذیر می باشد  و قالب گیری و پخت لاستیک فقط یک بار انجام می شود و ماده فراورش مجدد را دیگر ندارد. مزیت دیگر استفاده از ترموپلاستیک الاستومرها به جای لاستیکهای متداول یا الاستومرها سهولت دست یابی خواص موردنظر از طریق تنظیم نسبت فاز سخت به نرم (نرم/سخت) و همچنین افزایش روغن و یا  پرکننده های جامد می باشد. از این ترکیب ها در تهیه و آماده سازی ترموپلاستیک الاستومرها استفاده می شود .

امروزه توجه به ترموپلاستیک الاستومرها در حال افزایش است. این ترکیبات  نه تنها جایگزین خوبی برای لاستیکهای ترموست می باشند در بسیاری از کاربردهای موجود می باشند بلکه باعث پیدایش کاربردهای جدیدی نیز شده اند. فراورش ترموپلاستیک ها امکان تهیه و دست یابی به شکل های پیچیده  را می دهد و قالب گیری تزریقی چندین ترکیب را ممکن می سازد.