نهال انجیر کلسته

نا

م محلی : انجیر ، انجیر کوهی ، انجیل ، تین ، کشکل ، انجیر خوراکی ، شال انجیر ، کتک ، گمشو ، کرنجیل کرام ، بلبس، انجیر معمولی ، ویوانجیر ، هنجیر ، کشگل ، باس ، شاهنجیر ، کرموس ، طبار ، بلس ، کرتل ، انجیربن ، شاه انجیر ، کاچی ، قره هژید و انجیر یش .

خصوصیات بوتانیکی :

دارای ۶۰۰ گونه می‌باشد که اغلب انواع آن وحشی یا زینتی هستند مانند درخت معروف به درخت کاتوچو(فیکوس الاستیکا) که هم زینتی است و هم صنعتی. فیکوس بنگالنسیس و فیکوس رلیگیوزا انواع زینتی این گیاه می باشند که در تزئینات و به عنوان گیاه آپارتمانی مصرف زیاد دارند . برگ درخت انجیر پنجه‌ای و دارای ۳ تا ۵ لوب می‌باشد. قسمتی که به اسم میوه انجیر معروف است و مورد تغذیه انسان قرار می‌گیرد در حقیقت میوه نیست بلکه زائده مجوفی است که گلهای انجیر به تعدادی زیاد در داخل آن قرار گرفته‌اند و مواد قندی در این زایده یا رسپتاکل جمع می‌شود. گلهای نر و گلهای ماده درخت انجیر از یکدیگر جدا ولی روی یک پایه یعنی در داخل رسپتاکل واقع شده‌اند و به عبارت دیگر درخت انجیر گیاهی است یک پایه.

اگر میوه انجیر را باز کنیم و به شکل یک سطح درآوریم گلهای نر که حامل دانه گرده هستند و در کنار و به طرف خارج صفحه واقع شده و گلهای ماده که حامل تخمدان و در صورت تلقیح شدن حامل بذر خواهند بود در وسط صفحه قرار دارند. تلقیح گلهای ماده انجیر بوسیله حشرات مختلف که مهمترین آنها حشره‌ای بسیار کوچک از خانواده کالسیدیده می‌باشد انجام می‌گیرد.

خاک مطلوب درخت انجیر :

درخت انجیر را در انواع مختلف خاک از شنی سبک تا رسی سخت می‌توان کاشت. در اراضی شنی سبک خطر حمله نماتود بسیار زیاد است. بهترین خاک برای کاشت این درخت اراضی لیمونی است. در این نوع اراضی میوه دادن درخت به علت رشد زیاد شاخ و برگ دو یا سه سال به تاخیر می‌افتد.

احتیاجات آب و هوایی :

اقلیم نقش بسیار اساسی در تولید محصول خوب و اقتصادی انجیر دارد بطوری که این عوامل علاوه بر اینکه در تعیین محل تولید نقش دارند، در تعیین کیفیت و رفتار فیزیولوژیکی گیاه نیز اثر می گذارند که در ذیل به اختصار به آنها اشاره می شود.

ارقام اصلاح شده :

انواع انجیر : خوراکی و غیر خوراکی می باشد

انواع انجیر خوراکی : ازمیر ، معمولی ، سان پدرو

انجیر استهبان از نوع ازمیر می باشد که محصول دوم آن اقتصادی و قابل استفاده است . ارقام آن عبارتند از انجیر سیاه ، سبز ، شاه انجیر و کشکی

انجیر های معمولی به صورت پارتنوکارپیک تولید شده و نیازی به گرده افشانی ندارد . ( انجیرهای سیاه موجود در بازار )

انجیر های غیر خوراکی به نام ” بر ” نامیده شده که زمستانه ، بهاره ، تابستانه دارند و از نوع بهاره آن برای ” بردهی ” یا گرده افشانی درخت انجیر استفاده می شود

روش ازدیاد :

روش ازدیاد به وسیله بذر ، قلمه ، پاجوش ، پیوند . البته ازدیاد با بذر به ندرت انجام شده و مخصوص مراکز تحقیقاتی می باشد . توسط قلمه های چوب ۲ الی ۳ ساله به راحتی تکثیر می شود . طول قلمه ها در حدود ۴۰ سانتیمتر بوده که در اواخر زمستان جدا می گردند .

روش کاشت :

فاصله کاشت قلمه در نهالستان انجیر به صورت ۴ ردیف (۴ فارو) پشت سرهم با فاصله ۴۰ سانتیمتر از یکدیگر است که پس از هر ۴ ردیف یک فاصله ۸۰-۶۰ سانتیمتری فضای آزاد قرار دارد. فاصله نهالها از هم بر روی هر ردیف باید ۳۰ – ۲۵ سانتیمتر باشد و قلمه‌ها در وسط پشته کاشته شوند.

کود ونیاز های غذایی :

معمولاً با توجه به دیم بودن انجیر در استهبان از هیچ کود حیوانی یا شیمیایی استفاده نمی شود، ولی در زمینه کود دهی طرح تحقیقاتی در حال انجام است .

آبیاری :

به دلیل حساسیت درخت انجیر به زیادی عنصر بُر در آب آبیاری، توصیه می‌شود میزان عنصر بر موجود در آب آبیاری نهالستان انجیر کمتر از ۱ میلیگرم در لیتر این عنصر داشته باشد.