نهال میوه بادام منقا دیرگل

فروش نهال بادام منقا دیرگل

 درخت بادام با نام علمی Prunus amygdalus از خانواده Rosaceae می‌باشد. برگ‌ها ساده و در شاخه های تازه تشکیل شده فصل جاری ظاهر می‌شود. شکل برگها نیزه ای، باریک، دراز و نوک تیز و کمی موج دار و بسته به ژنو تیپ با لبه‌های صاف یا مضرس می‌باشند. گلهای آن سفید یا صورتی رنگ بوده و در بهار قبل از باز شدن جوانه‌های برگ ظاهر می‌شوند و منظره زیبا به درخت می‌بخشند. هر گل آن شامل 5 کاسبرگ، 5 گلبرگ و 20 تا 30 پرچم است . تخمدان آن یک برچه و محتوی دو تخمک و میوه آن شفت و به رنگ سبز و پوشیده از کرک‌های فراوان است. معمولاً یکی از دو تخمک به رشد خود درون تخمدان ادامه نمی‌دهد، بنابر این در داخل میوه یک دانه وجود دارد. در برخی مواقع ممکن است هر دو تخمک نمو حاصل کنند و دو دانه یا مغز در داخل میوه به وجود آورند. مغز بادام از یک لایه نازک به رنگ قهوه ای روشن پوشیده شده است و شامل دو لپه بزرگ به رنگ سفید ، شفاف و روغن دار است . ارتفاع درخت به 8-6 متر می رسد ( البته در شرایط زراعی بادام در کشور ما که اغلب دیم و دارای رشد کم می‌باشند به ندرت به این ارتفاع می‌رسند) . بادام دارای یک سیستم ریشه بندی قوی و عمودی بوده که این امکان را به گیاه می‌دهد که حتی در شرایط نامساعد خاک و با کمی رطوبت نیز خوب رشد کند و به حیات خود ادامه دهد .
بادام بومی آسیای غربی و ایران است و تا سواحل مدیترانه گسترش داشته است. بنابر گزارش دانشمندان روسی بادام های تحت کشت حاصل تلاقی بین دو گونه Prunus bucharica و P.fenzliana می باشد . تا اواخر قرن 18 عمدتاً بادام به وسیله بذر تکثیر می‌شد و به علت خود عقیمی اکثر ارقام بادام، بذور هتروزایگوس بوده و این به ایجاد تنوع کمک کرده و گروههای جغرافیای و طبقه بندی آنها را مشکل ساخته است. بادام معمولأ در کشورهایی تولید می‌شود که در عرض‌های جغرافیایی 45-36 شالی واقع هستند. تحت شرایط آب و هوایی خاص، امکان کشت آن نواحی شمالی تر هم وجود دارد. بادام همچنین در مناطقی مانند آفریقای جنوبی، آمریکای جنوبی، استرالیا و هند نیز دیده می‌شود. یکی از عوامل محدود کننده در کشت بادام سرما های دیررس بهاره است و این موضوع بعلت شکوفه دادن زود هنگام بادام می‌باشد. بخصوص اگر سرما در هنگام تمام گل یا در موقع بستن میوه حادث شود خسارت شدید خواهد بود. اکوتیپ های زیادی در طی قرنها توسط بشر انتخاب شده اند که سبب سازش این اکوتیپها با شرایط آب و هوایی محلی شده است.
درخت بادام برای جوانه زنی مناسب، نیاز به یک دوره سرمایی در زمستان دارد. نیاز سرمایی بسته به رقم از 700-100 ساعت در دمای زیرoc 2/7 متفاوت است (تابوئنکا،1979). در اسپانیا تابوئنکا در سال 1972، براساس نیاز سرمایی در زمستان و نیاز گرمایی در اوایل بهار، 38 رقم بادام را در 5 گروه طبقه بندی نمود. تحمل درخت بادام به سرمای زمستانه خوب است و تا20oc – را تحمل می‌کند. در صورتی که سرد شدن هوا تدریجی باشد تحمل به سرمای زمستانه بیشتر است. مقاومت به سرما در ارتباط نزدیک با مقدار ماده ی خشک جوانه و مقدار بالای الیگوساکاریدها می‌باشد. بعد از دوره ی خواب، در نتیجه ی تقسیم با کاهش کروموزومی (میوز) در کیسه های گرده در داخل جوانه های گل، میزان الیگوساکاریدها کاهش می یابد و در نتیجه مقاومت به سرمای جوانه های گل کاهش یافته منجر به آسیب تخمدان و میله پرچم میشود. بدترین حالت موقعی است که سرما بعد از یک دوره ی گرم و مرطوب حادث شود. مقاومت به سرما در زمان تمام گل بستگی به رقم دارد. برای مناطقی که سرمای بهاره وجود دارد، ارقام دیر گل مناسبتر می‌باشند. به طور کلی آب و هوای مرطوب برای درخت بادام مفید نیست و هوای خشک بهترین نتیجه را می‌دهد. شیب‌های رو به جنوب بهترین محل برای پرورش بادام است. از نظر شدت نور معمولأ بادام در جاهایی کشت می‌شود که این محدودیت وجود ندارد. تحقیقات نشان داده است که شدت نور پائین سبب اخلال در رشد درخت و سخت تر شدن درون بر میوه می‌شود. بهترین زمان کاشت نهال بادام در اواخر پاییز بعد از ریزش برگهای نهال ها می باشد.در محل های با زمستان های خیلی سرد این عمل ممکن است در اواخر زمستان یا اوائل بهار صورت گیرد. بعد از آماده کردن زمین شامل شخم و دیسک و در صورت لزوم تسطیح و دادن کود های آلی و شیمیایی، محل کاشت درخت روی ردیفها مشخص شده و گود برداری می‌شود.
قبل از کاشت نهال لازم است مقداری خاک مرغوب در ته گودال ریخته و سپس ریشه های نهال جوان را روی خاک تازه قرار داده و با خاک اطراف آنرا به نحوی پوشاند که محل طوقه گیاه هم سطح خاک قرار گیرد و محل پیوند بیرون از خاک باشد، خاک اطراف نهال ها بلافاصله بعد از کاشت بایستی فشرده شده تا ریشه ها خوب به خاک بچسبند. نهال باید طوری کاشته شود که جوانه (محل پیوند) در جنوب غربی درخت واقع شود،این حالت می‌تواند از آفتاب سوختگی جلوگیری کند.