گل نرگس

گل نرگس گیاهی تک لپه ، پیازی و دائمی است و گلهای آن معطر و زیبا است. در باغهای تاریخی بسیار کشت می شده است. واریته های آن بسیار زیاد و بسته به درشتی و ریزی گل آن طبقه بندی می شوند. دارای گلهای شیپوری شکل به رنگ زرد و یا زرد سفید می باشد. تکثیر آن به وسیله بذر و در پاییز به وسیله پیاز می باشد. گیاهی علفی ، دائمی با برگهای ساده است و باریک گلهای آن منظم ، منفرد بوده و در ابتدا در غلافی پوشیده اند است. میوه آن به صورت کپسول (میوه ای است که از تخمدان مرکب به وجود آمده و در هر برچه چند دانه تولید می شود) بوده دانه آلبومن و محتویات غذایی دانه زیاد دارد. نرگس های بومی ایران در استان فارس و در بخش هایی از استان خوزستان می رویند. گل نرگس به عنوان یک پیاز مقاوم دائمی برای کشت و کار در هوای آزاد بسیار مناسب است ، چون در تمام مدت سال می تواند در هوای آزاد باقی بماند و رنگ برگ ها منظره خاصی به آن محوطه می دهد.

گل‌های نرگس دو دسته هستند: گل نرگس واقعی و نرگس دروغین که نرگس دروغین، بدون بو است نوع طبیعی آن بسیار معطر و مقاوم در مقابل سرما و از بهترین نوع آن نرگس شهلا است.

گلدان گل نرگس:

یک گلدان سفالی بهترین گزینه برای کاشت پیاز نرگس است. این گلدان را می‌توانید با پیچیدن فویل‌های گل یا پارچه در اطرافش تزیین کنید. زمانی که گیاه شکوفه زد آن را از زیر نور مستقیم بردارید. این کار زمان شکوفه دادن را طولانی‌تر می‌کند.

پیاز نرگس را در یخچالی که در آن سیب دارید قرار ندهید. اگر این دو در مجاورت هم قرار داده شوند، سبب می‌شود پیار بی‌بار شده و شکوفه ندهد. در حین کاشت، همهٔ پیاز را با خاک نپوشانید. بالای آن اگر پوشانده شود فاسد خواهد شد. پیازهای کاشته شده را در محل سرد قرار ندهید. این کار رشد را کم کرده یا کاملاً مانع رشد می‌شود. این گیاه برای رشد به دمای ۲۱ درجهٔ سانتی‌گراد یا بیشتر نیاز دارد.