سنسور پروکسی DATALOGIC S10-5-A2-62

سنسور مجاورتی القایی معمولا از چهار قسمت اصلی تشکیل شده‌ است؛ هسته آهنی همراه با سیم‌پیچ‌ها، یک نوسان‌ساز (Oscillator)، مدار اشمیت تریگر (Schmitt Trigger) و یک تقویت‌کننده خروجی. سر القایی سنسور مجاورتی القایی یک سیم پیچ القایی با هسته آهنی است که فقط می تواند برای تشخیص بدنه فلزی استفاده شود. اسیلاتور یک میدان مغناطیسی متناوب، نوسانی و متقارن در سطح سر حسگر ایجاد می کند که از هسته آهنی و سیم‌پیچ‌ها گسیل می‌شود. هنگامیکه بلوک فلزی به سر حسگر نزدیک می شود و وارد میدان مغناطیسی این سنسور می‌شود، جریان الکتریکی مستقل کوچکی، که به جریان گردابی (Eddy) معروف است، در سطح فلز القا می‌شود. این جریان سبب تغییر در رلوکتانس (مقاومت مغناطیسی) و فرکانس طبیعی مدار مغناطیسی می‌شود. جریان گردابی انرژی نوسان را جذب می کند در نتیجه دامنه نوسان کاهش می‌یابد ، به طوری که با ورود بیشتر فلز به میدان مغناطیسی، دامنه نوسان بیشتر ضعیف شده و کاهش پیدا می‌کند و در نهایت لرزش متوقف شده و از بین می‌رود. این پدیده در واقع اصل (ECKO)  نام دارد که مخفف (Eddy Current Killed Oscillator) است. مدار اشمیت تریگر به این تغییر دامنه پاسخ می‌دهد و خروجی سنسور را مطابق با آن تنظیم می‌کند. زمانی که شی فلزی سرانجام از برد (Range) سنسور به سمت خارج حرکت کند، مدار دوباره شروع به نوسان می‌کند و مدار اشمیت تریگر خروجی سنسور را به حالت قبلی باز می‌گرداند. تقویت‌کننده‌های سیگنال کوچک، معمولاً در دستگاه‌هایی به‌ کار می‌روند که سیگنال ورودی آن‌ها ضعیف است؛ برای مثال، سیگنال ضعیف یک سنسور در نمایشگر تصویر.