کتاب نامه به کودکی که هرگز زاده نشد - اثر اوریانا فالاچی

میلیون ها سال است که آدم ها وقتی بچه به دنیا می آورند، آرزو دارند که بچه هایشان فردای بهتری داشته باشند. تو فکر می کنی برای خوش بخت بودن آیا داشتن سیستم حرارت مرکزی در خانه ها کافی است؟ می دانم که وقتی از سرما می لرزی، داشتن خانه ای گرم سیستم حرارت مرکزی خیلی خوب است. اما آیا برای خوش بخت شدن همان کافی است؟ آیا می تواند از هویت و آبرویت دفاع کند؟ حتی وقتی حرارت مرکزی داری باز هم باید دروغ ها و فریبکاری ها را تحمل کنی. فردا همیشه برایت مثل یک دروغ با لباس امید باقی می ماند. همانطور که قبلا گفتم هیچ چیزی به اندازه نبودن بد نیست، هیچوقت نباید از درد و یا مرگ بترسی چون وقتی می میریم حتما قبلا به دنیا آمده ایم. قبلا گفته بودم که رنج به دنیا آمدن و زندگی کردن بهتراز هرگز به دنیا نیامدن و نیستی است. ولی آیا واقعا فکر می کنی این حرف ها منطقی هستند؟ طفلکم آیا درست است که تو توی بمباران بمیری؟ یا به وسیله مسلسل یک سرباز که غذایش را دزدیده ای کشته شوی ؟ هرچه تو بزرگتر می شوی ، ترس و وحشت من هم بیشتر می شود. آن میلی را که برای دیدن تو داشتم ، حالا دیگر ندارم. هر روز بیشتر از روز قبل توی پیله شک و تردید فرو میروم. این شک مثل جزر و مد روح متلاطم مرا به بالا و پایین میبرد. گاهی تمام وجودم را در بر میگیرد و مرا خیس می کند و گاهی پایین میرود و فقط رد خیسی آن می ماند. نمی خواهم ناامید شوی. باور کن نمی خواهم تقاضا کنم که به دنیا نیایی ، فقط می خواهم بدانی چقدر رنج و سختی دارم و تو هم قرار است در آنها با من شریک شوی . عزیزم ، هنوز برای فکر کردن وقت داری ...........