ادامه مقاله بهینه سازی مصرف

 انتقال انرژی به صورت تابشی

در اين سيستم هوا گرم نميشود, بلکه اجسام و افراد گرم ميشوند. همانطور که قبلا" اشاره گرديد, در سيستم گرمايش کفی قسمت عمدة حرارت بصورت تابشی به محيط انتقال پيدا می کند. استفاده از اين خاصيت انتشار حرارت ميتواند به ميزان زيادی در کاهش مصرف انرژی مؤثر باشد. برای احساس بهتر گرمای تابشی, يک روز سرد زمستانی را خاطر آوريد. در اين حالت هنگاميکه از سايه خارج ميشويد, تابش نور خورشيد کاملا" محسوس و دلنشين می باشد.

 فرق اساسی بين انتقال حرارت تشعشعی و حرارت محيطی اينست که در انتقال حرارت محيطی همه چيز عينا" به يک دما گرم ميشوند ولی در انتقال حرارت بصورت تشعشعی (مادون قرمز) به خاطر ظرقيت اجسام در جذب اشعه, عملکرد کاملا" متفاوت است. اين بدين معنی است که  اگر لازم است که هوا و ساير اشياء را گرم کنيم تا از آن طريق افراد گرم شوند, انرژی بسيار زيادتری نسبت به حالتی که فقط افراد را گرم ميکنيم, مصرف خواهد شد. همانطور که مشخص است, انتقال حرارت بصورت تشعشعی برای انسانها حالت ايده آل و مناسبی می باشد, ضمن اينکه بشر در کره ای زندگی می کند که ميليونها سال بطريق تابشی در حال جذب انرژی است. لذا اين امکان وجود دارد که با حداقل يک سوم   انرژی ای که در حال حاضر مصرف می کنيم, بتوانيم در کمال آسايش زندگی کنيم.

يکی از ويژگيهای سيستم گرمايش کفی اينست که افراد در دمای 3 الی 4 درجة سانتيگراد پايينتر نسبت به ساير سيستمهای گرمايشی نظير رادياتور احساس راحتی و آرامش می کنند. اين مسئله نيز مشخص شده است که به ازای هر يک درجه کاهش درجه حرارت, 6 در صد کاهش مصرف انرژی داريم. لذا فقط بدليل اين مسئله بين 18 تا 24 درصد مصرف سوخت کمتر در سيستم گرمايش کفی نسبت به ساير سيستمهای گرمايشی وجود دارد.    استفاده از حرارت دقيقا" در جای مناسب آن

در  سيستم های  گرمايشی  متداول  (سنتی)   قسمت   اعظم  حرارت

  از  طريق  جابجايي  و گرم  کردن  هوا  صورت می پذيرد و  با توجه

 به  اين که  هوای  گرم  شده به سمت بالا حرکت می کند, هميشه  با

  تجمع   حرارت  در  بالای   سر,  نزديک   سقف  و جايي  که  هيچ

 استفاده ای  از آن نمی کنيم, مواجه  هستيم. در  حقيقت  در اين نوع   سيستم های گرمايشی ما مجبوريم اينقدر فضای بالای سر را گرم کنيم

 تا مقداری از حرارت آن به  پايين تر  منتقل  شود, اگر چه  در چنين 

                                                                                                                                                                                                                                          شکل9- مقايسة توزيع دما در يک ساختمان برای دو سيستم گرمايش کفی و رادياتور                                                   

سيستم هايی هميشه مشکل سرد بودن ارتفاع پايين (ارتفاعی که پا در آن قرار دارد) باقی خواهد ماند. ولی در سيستم گرمايش کفی حرارت از کف و بصورت تابشی به محيط ساطع می شود. اين مسئله نيز از طريق ديگر باعث صرفه جويی در مصرف سوخت بميزان قابل توجهی خواهد شد. ميزان دقيق صرفه جويی در مصرف سوخت بستگی به پارامترهای مختلفی نظير ارتفاع سقف, نوع مصالح مختلفی که در سقف استفاده شده و دمای هوای خارج دارد. شکل 9 مقايسة توزيع دما را برای ساختمان مسکونی نشان می دهد.

 دمای پايين آب در گردش سيستم

 همانطور که قبلا" اشاره شده متوسط دمای آب در گردش سيستم گرمايش کفی 40 الی 45 درجة سانتيگراد می باشد. در حاليکه در ساير سيستمهای گرمايشی  دمای  متوسط آب گرمايش 75 الی 80 درجة سانتيگراد است. هر چه دمای آب سيستم گرمايش کمتر باشد به علت اختلاف دمای کمتر با محيط, پرت حرارتی کمتری دارد و بالطبع مصرف سوخت نيز بدين ترتيب کاهش پيدا خواهد نمود. نکتة جانبی ديگر اينست که در دمای پايين تر مسلما" عمر تجهيزات از قبيل ديگها, پمپها, شيرآلات و سيستم لوله کشی بسيار بيشتر است.