کوپلر انتهایی ICEE

تجربیات به دست آمده از زلزله های شدید در جهان نشان میدهد که حساسترین ناحیه در سیستم قابهای خمشی محل اتصال تیر به ستون میباشد و رعایت نکردن اصول مربوط به شکل پذیری در ناحیه چشمه اتصال،به دلیل وجود برش زیاد در ترکیب با خمش در این ناحیه میتواند باعث بروز شکست در این نواحی گردد.

برای سالهای متمادی اتصال تیرهای بام به ستون طببقه آخر،تیر به ستون در طبقه آخر،ستون به پی و صفحه ستون به پی(انکر بولت) از طریق قلابهای خم استاندارد(90درجه) و یا قلاب نیم دایره(قلاب انتهایی 180 درجه) تامین میگردید.اما روش ساده و بسیار موثرتری تحت عنوان"مهار انتهایی" میتواند جایگزین روش سنتی قلاب گردد.

تغییرات اخیر آیین نامه های بتنی و به خصوص ملاحضات مربوط به طراحی لرزه ای(مانند فصل 21 رآیین نامه ACI)،بطور قابل توجهی حجم میلگرد مصرفی به خصوص آرماتورهای عرضی را افزایش داده اند.این موضوع باعث ایجاد مشکلاتی در میزان تراکم آرماتورها،آرماتوربندی و بتن ریزی میگردد. وصله مکانیکی انتهایی ایران کوپلر بوسیله حذف قلابها و همچنین کم کردن طول مهاری و در عین حال کاهش هزینه های کارگری،توانسته است این پارادوکس را حل نماید.

استفاده از وصله مکانیکی انتهایی که تحمل نیرو در آن بر مبنای تئوری مخروط برش در بتن صورت میگیرد باعث کاهش در حدود 20 درصد طول مهاری(بر اساس آیین نامه بتن ایران حداقل طول مهاری افقی  آرماتور فشاری باید حداقل معادل 20برابر قطر آرماتور باشد تا تنش مماسی بین آرماتور و بتن جوابگوی مهار آرماتور در بتن باشد) و کاهش 40 درصد تراکم آرماتورها میگردد.همچنین وصله مکانیکی انتهایی امکان گسترش و توسعه سازه را در آینده ایجاد میکند.

وصله مکانیکی انتهایی باعث کاهش ارائه دتایل و جزئیات میگردد و ایده آل انواع پروژه ها میباشد.ضمن آنکه تمامی ضوابط مربوط  در بخش 12.6 آیین نامه بتن  برای طراحی مهارهای انتهایی و جایگزینی به روش قلاب را تامین مینماید