گیلاس تک دانه

گیلاس و آلبالو هر دو بومى نواحى بین دریاى خزر و دریاى سیاه مى‌باشند و به احتمال زیاد بذر آنها در زمان‌هاى بسیار قدیم، توسط پرندگان به نقاط مختلف آسیا و اروپا برده شده است.
  گیاه‌شناسى
آلبالو با نام علمى Prunus cerasus و گیلاس با نام علمى Prunus avium هر دو از خانواده Rosacea مى‌باشند. در این گیاه گل کامل است و قسمت خوراکى میوه جدار رشد کرده تخمدان مى‌باشد.
  شرایط اقلیمی و خاکی
این دو گیاه در مناطقى که به خاطر سرما براى زردآلو و هلو نامناسب هستند به‌خوبى رشد مى‌کنند و در مناطقى که داراى تابستان‌هاى خنک و خشک هستند بهتر رشد مى‌کنند. از نظر مقاومت در برابر سرما، گیلاس بین هلو و گلابى قرار دارد، در حالیکه آلبالو مشابه سیب است. احتیاج سرمائى آلبالو ۶۰۰ تا ۱۶۰۰ ساعت است،در حالى که گیلاس با ۵۰۰ تا ۱۵۰۰ ساعت دماى کمتر از هفت درجه سانتى‌گراد از استراحت بیرون مى‌آید.
درخت گیلاسریشه‌هاى گیلاس و آلبالو، همانند سایر میوه‌هاى هسته‌دار، نسبتاً سطحى بوده به ۵/۱-۱ مترخاک نیاز دارند. براى گیلاس خاک‌هاى لمونى شنى و براى آلبالو خاک‌هاى لمونى رسى ارجح است. ریشه آلبالو در برابر خاک‌هاى مرطوب مقاومت بیشترى نشان مى‌دهد، عدم زهکشى به گیلاس آسیب وارد مى‌آورد.

پایه های گیلاس و آلبالو (Prunus avium L. P. cerasus)

گیلاس و آلبالو از تیره گلسرخیان به شمار می آیند و بومی مناطق جنوب شرقی اروپا و آسیای غربی هستند. گیلاس احتمالا" از منطقه ای بین دریای سیاه و دریای خزر منشأ گرفته است. برخی از ارقام گیلاس خود نا سازگار و دگر نا سازگار هستند و نیاز به ارقام گرده دهنده دارند. از نظر مقاومت به سرما، گیلاس بینهلو و گلابی قرار دارد، در حالی که گیلاس با 500-1500 ساعت دمای کمتر از 77 درجه سانتی گراد از استراحت بیرون می آید. پایه های اولیه مورد استفاده درگیلاس و آلبالو در دنیا، پایه های بذری یا سلکسیون های کلونی بوده است.