سنسور نوری LEUZE DLS78/2E

سنسورهای نور با نام «قطعات فتوالکتریک» (Photoelectric Devices) یا «فتوسنسور» (Photo Sensors) نیز شناخته می‌شوند، زیرا انرژی نوری (فوتون) را به الکتریسیته (الکترون) تبدیل می‌کنند.

قطعات فتوالکتریک را می‌توان در دو دسته اصلی قرار داد: دسته‌ای که وقتی به آن‌ها نور بتابد برق تولید می‌کنند، مانند فتوولتائیک (Photo-voltaics) یا فتوامیسیو (Photo-emissive) و دسته دوم آن‌هایی که با تابش نور مشخصات الکتریکی‌شان تغییر می‌کند، مانند فتورزیستورها یا مقاومت‌های نوری (Photo-resistors) یا فتوکنداکتورها یا رساناهای نوری (Photo-conductors). این دسته‌بندی‌ها را می‌توان به صورت زیر نوشت:

سلول‌های فتوامیسیو: این قطعات نوری الکترون‌های آزاد یک ماده حساس به نور مانند سزیم را وقتی که فوتون با انرژی کافی به آن برخورد می‌کند رها می‌کنند. میزان انرژی فوتون‌ها به فرکانس نور بستگی دارد و هرچه فرکانس بیشتر باشد، انرژی بیشتر است.
سلول‌های فتوکنداکتور: مقاومت الکتریکی این قطعات نوری با در معرض نور قرار گرفتن تغییر می‌کند. رسانایی نوری در نتیجه برخورد نور با یک ماده نیمه‌هادی ایجاد می‌شود که جریان گذرنده از آن را کنترل می‌کند. برای یک ولتاژ مشخص، هرچه مقدار نور افزایش پیدا کند، جریان نیز بیشتر می‌شود. رایج‌ترین ماده فتوکنداکتیو کادمیوم سولفید (Cadmium Sulphide) است که در فتوسل‌های LDR مورد استفاده قرار می‌گیرد.
سلول‌های فتوولتائیک: این قطعات نوری ولتاژی را متناسب با نوری که به آن‌ها می‌تابد تولید می‌کنند. انرژی نوری به دو ماده نیمه‌هادی فشرده شده به هم می‌تابد و ولتاژی تقریباً برابر با 0٫5 ولت تولید می‌کند. متداول‌ترین ماده فتوولتائیک سلنیوم (Selenium) است که در سلول‌های فتوولتائیک مورد استفاده قرار می‌گیرد.
قطعات فتوجانکشن: این قطعات نوری، قطعات نیمه‌هادی کاملی از قبیل دیودها و ترانزیستورهای نوری هستند که از نور برای کنترل شارش الکترون‌ها و حفره‌ها پیوند PN بهره می‌برند. فتوجانکشن‌ها یا قطعات پیوندی نوری اغلب برای کاربردهای آشکارسازی و نفوذ نور با پاسخ طیفی تنظیم شده با نور تابشی مورد استفاده قرار می‌گیرند.